hoe strik je een drol?

OVER TEGENSLAGEN EN HOE JE DAAR MEE OM GAAT ...

Toen ik in één van mijn vorige banen verzeild raakte in een overname c.q. integratie en ik overigens niet als enige het ene na het andere belabberde voorstel kreeg aangeboden - om dat vervolgens met hangen en wurgen weer van tafel te krijgen - zei ik op enig moment tegen één van mijn collega's (met wie ik nog altijd goed contact heb): "als iemand een drol op tafel legt en die er even later weer vanaf haalt dan blijft de stank nog wel hangen".

Hij vond dat een geweldige metafoor en tot op de dag van vandaag gebruik ik deze nog regelmatig. Resultaat van negen (!) maanden onderhandelen was dat ik uiteindelijk toch kreeg waar ik recht op had. Maar ook dat ik met mijn nieuwe vrijwel ongewijzigde arbeidscontract nog maar koud op zak alsnog en vrijwel direct mijn baan opzegde. Naast mijn scheiding - hoe verdrietig ook - nog altijd één van de beste beslissingen in mijn leven.

Als iemand een drol op tafel legt moet je jezelf heel goed afvragen hoe je met die drol wilt omgaan. Negeer je de stank? Geef je de drol weer terug? Steek je een geurkaars op? Of haal je de drol van tafel? Allemaal valide en ook geen verkeerde keuzes maar mijns inziens geen van allen optimaal. De kunst schuilt er naar mijn bescheiden mening juist in om de drol lekker op tafel te laten liggen, de geur nadrukkelijk in je op te nemen en er zelfs een hele grote strik omheen te doen.

In het geval hierboven sterkte elk verbeterd maar nog altijd belabberd voorstel (de spreekwoordelijke "drol") ons meer en meer in de overtuiging dat we goed bezig waren en bovenal in ons recht stonden (de spreekwoordelijke "strik"). We lieten ons niet verleiden tot emotionele reacties of boze uitspraken maar bleven de situatie puur zakelijk benaderen, met uiteindelijk en zij het na lang tandenknarsen het gewenste resultaat tot gevolg: een vrijwel ongewijzigd arbeidscontract bij een nieuwe baas.

Al doende leert men en die vlieger gaat zeker ook voor mij op. Zo had ik vroeger in een vergadering vaak de neiging om als eerste mijn mening te ventileren. Nu doe ik dat liever als laatste. Soms hou ik mijn mening zelfs voor me. Niet zelden wordt mij dan als iedereen al gesproken heeft gevraagd: "zeg Gerhard wat vind jij er eigenlijk van?". Je hebt dan alle invalshoeken al gehoord en jouw kijk op de zaak die met alle input van anderen het meest doordacht en genuanceerd is krijgt ook nog eens de volledige aandacht. Ook dit is een vorm van wat ik "drol/strik-denken" noem.

Privé heeft deze filosofie mij ook geen windeieren gelegd. Telkens als mij iets heftigs overkwam - en dat gebeurde helaas vaker dan mij lief was - nam ik mij twee dingen voor: (i) ik dompel mij onder in alle ellende die over mij wordt uitgestort, en (ii) zodra ik weer boven kom neem ik iets positiefs uit al die ellende mee. Dit klinkt misschien zweverig maar dat is het niet. Het is een krachtige en doelmatige manier om met tegenslagen om te gaan. In plaats van het negatieve dat bij ellende hoort te laten voortwoekeren, koester je juist iets positiefs dat diezelfde ellende je heeft opgeleverd.

Misschien klinkt dit voor sommigen nog steeds niet concreet genoeg. Daarom hieronder een drietal voorbeelden uit de (meer specifiek: mijn eigen) praktijk die ik daadwerkelijk heb meegemaakt. Het  eerste voorbeeld gaat over mijn werk, het tweede over mijn liefdesleven en het derde over mijn vaderschap:

• het gebrek aan uitdaging en waardering tijdens mijn laatste baan in loondienst (drol) gaven mij net dat extra duwtje in de rug om voor mijzelf te gaan beginnen (strik);
• het nare gevoel in een eerdere relatie dat wat ik ook deed het toch nooit goed genoeg was (drol) deed mij inzien dat ik moest stoppen met anderen behagen ten koste van mijzelf (strik);
• de angst en stress die ik voelde toen ik fulltime voor mijn kinderen moest gaan zorgen (drol) maakte plaats voor blijheid dat ik mijn kinderen nu altijd om mij heen zou hebben (strik).

Het kostte me overigens nog best veel moeite om deze voorbeelden weer op te rakelen, hetgeen eens te meer bewijst hoe effectief deze manier van tegenslagen verwerken is. Want ik weet als geen ander hoe vaak deze manier van denken mij weer op de rit heeft gebracht. Maar kennelijk ben ik de tegenslagen zelf alweer vergeten :-)